Dam ci to wszystko... ZAFON INSPIRACJĄ? [recenzja]

Autor: Dolores Redondo
Opis: Mroczny kryminał nagrodzony najważniejszą hiszpańską nagrodą literacką Premio Planeta 2016.

Najpopularniejsza powieść w Hiszpanii w 2017 roku.

Kiedy Manuel, wzięty pisarz, dowiaduje się, że jego mąż Álvaro zginął w tragicznym wypadku samochodowym, przeżywa szok. Przybywa do Galicji, gdzie umarł Álvaro, i na miejscu odkrywa, że prokurator odrzucił podejrzenie przestępstwa i zamknął śledztwo w tej sprawie. Wkrótce poznaje rodzinę męża – członków dostojnego rodu Muñiz de Dávila, o których istnieniu nie wiedział. Za murami swojej posiadłości traktują go jak niebezpiecznego intruza.

Manuel jest wstrząśnięty tym, że Álvaro miał przed nim tyle tajemnic i postanawia jak najszybciej opuścić Galicję. Na drodze staje mu Nogueira, emerytowany policjant, któremu intuicja podpowiada, że w sprawę mogą być zamieszani uprzywilejowani członkowie rodziny Álvaro. Dołącza do nich też ksiądz Lucas, który w dzieciństwie przyjaźnił się z Álvarem. Wspólnie próbują odkryć sekrety człowieka, którego – jak myśleli – dobrze znali.

W miejscu przesiąkniętym tradycją i przesądami zbierają kawałki przeszłości Álvaro, które prowadzą do poznania tajemnicy jego podwójnego życia i śmierci. Jednak sama logika nie wystarczy, aby powiązać wiele niewyjaśnionych zagadek.

Wydawnictwo kobiece nie wydaje tylko erotyków, z których jest kojarzone. W ręce wpadła mi ich nowość, czyli książka Dam ci to wszystko. Zachęcił mnie klimat Hiszpanii, którą bardzo polubiłam, zaczytując się w powieściach Zafona.

Myślę, że homoseksualizm w tej książce jest czymś co wyróżnia ją na tle innych. Akcja prowadzona jest w naszych czasach, po niespodziewanej śmierci męża Manuela - Alvara. Od tej pory Manuel zostaje wprowadzony w świat niedomówień, zagadek i kłamstw, a na jego barki spada ciężar niepoznanej wcześniej rodziny Alvara oraz majątek. 

Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej autorce, a teraz żałuję. Jestem tak bardzo zaskoczona! Język, którym się posługuje, jest bogaty w piękne epitety i dzięki temu stwarza cudowny wykreowany świat. Hiszpańscy pisarze mają tę wspaniałą zaletę, że zasypują nas opisami i porównaniami, które idealnie wkomponują się w ciekawe dialogi. Takich książek nie powinno się omijać, je powinno się czytać i podziwiać, bo są piękne. Dolores Redondo słusznie uzyskała nagrodę za tę powieść, wbiła mnie nią w fotel pociągu, gdzie ją czytałam. Zagadka śmierci Alvara fascynowała mnie do końca, akcja nie pozwalała odetchnąć, ale była przeplatana rozmyśleniami Manuela. 

Urzekła mnie kreacja bohaterów, którzy wydali się bardzo realni, a na dodatek humor pojawiający się w powieści, rozweselał mnie i przypominał styl pisania Zafona. 

Co jest ogromną korzyścią dla czytelnika, tej książki się nie męczy, nie jest ciężka w odbiorze. Przez nią się wręcz płynie, kartka po kartce i wcale nie jest takim grubaskiem na jakiego wygląda. Jeśli lubicie kryminały, to błagam, zapoznajcie się z tą autorką, bo ominie Was naprawdę świetna powieść, nie bez powodu nagrodzona. Mam nadzieję, że o niej w Polsce będzie się mówiło, tak jak o Cieniu wiatru, bo na to zasługuje. Dam ci to wszystko od początku pokazuje nam obraz Hiszpanii, jesteśmy w stanie wczuć się w losy bohatera i przeżywać z nim kolejne dni, kolejne odkrycia. Właśnie takie powieści cenię, wzbudzające emocje, realne, nie nudzące i dobrze napisane. 

POLECAM. 

5/5

Za recenzję dziękuję: