sobota, stycznia 28, 2017

"Co za głupia książka" Gwiazd Naszych Wina. [Recenzja]


Tytuł: Gwiazd Naszych Wina.
Autor: John Green.
Opis: Hazel choruje na raka i mimo cudownej terapii dającej perspektywę kilku lat więcej, wydaje się, że ostatni rozdział jej życia został spisany już podczas stawiania diagnozy. Lecz gdy na spotkaniu grupy wsparcia bohaterka powieści poznaje niezwykłego młodzieńca Augustusa Watersa, następuje nagły zwrot akcji i okazuje się, że jej historia być może zostanie napisana całkowicie na nowo.

Gwiazd Naszych Wina.
Bardzo często krytykowana, obrzucana błotem. Dlaczego? Dla mnie ta książka od pierwszych stron niosła przesłanie. Autor zdecydował się na niebanalną fabułę, opisując chorobę młodej dziewczyny. Czy Gwiazd Naszych Wina jest krytykowana tylko dlatego, że napisał ją John Green, a ona stała się popularną książką dla młodzieży. A dla kogo miałaby być, skoro odnosi się do środowiska nastolatków? Oczywiście, mogą przeczytać to też dorośli ludzie i sądzę, że tez im się spodoba historia Hazel Grace.

Green manipuluje nami. Myślimy, że to Hazel będzie najbardziej poszkodowaną osobą w książce. Spodziewamy się najgorszego scenariusza, a kiedy przychodzi punkt kulminacyjny… akcja zmienia kierunek. Byłam oczarowana wątkami, które wprowadził John Green. Zadbał o to, by czytelnik mógł sobie wszystko wyobrazić i wciągnąć się na tyle mocno, żeby nie odłożyć książki przez kilka dobrych godzin. Ze mną tak było. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej.

Augustus Waters, ważna postać w życiu Hazel. Stał się dużym motywatorem, ogromną inspiracja i nadzieją dla bohaterki. Nie opuszczał jej. Ha! On spełnił jej największe marzenie i podarował coś, co nie każdy mógł zrobić. Augustus Waters pokochał Hazel Grace. Okay? Okay.


Nie chciałabym za wiele zdradzać z fabuły. Nie na tym to polega. Jednak moje serce należy do tej książki i muszę ją chwalić na wszelkie sposoby. Chcę, byście po nią sięgnęli i sami przekonali się, czy warto.
Zakończenie zaskakuje. Nie tego się spodziewałam i równocześnie czuję niedosyt. Ale przecież nie napiszę do autora, jak Hazel Grace, i nie poproszę o dokończenie historii tak jakbym chciała.

Gwiazd Naszych Wina otwiera nam oczy, postrzegamy trochę więcej. Warto ją przeczytać.

środa, stycznia 25, 2017

Chaos i milion myśli. Margo [Recenzja]


Tytuł: Margo.
Autor: Fisher Tarryn
Opis: W Bone jest dom.
W domu mieszka dziewczyna.
W dziewczynie mieszka ciemność…

Margo nie jest jak inne nastolatki. Żyje w ponurym miasteczku Bone, które przejezdni omijają szerokim łukiem. Swój dom nazywa „pożeraczem”. Jej cierpiąca na depresję matka nie odzywa się do niej i traktuje niczym służącą.
Dziewczyna trzyma się na uboczu, dni spędza w samotności. Wszystko nieoczekiwanie się zmienia, kiedy poznaje Judah – starszego chłopaka z sąsiedztwa. Sparaliżowany, na wózku inwalidzkim, odkrywa przed Margo świat, jakiego dotąd nie znała.
Kiedy w okolicy ginie siedmioletnia dziewczynka, dwójka osobliwych przyjaciół rozpoczyna prywatne śledztwo. W głowie Margo pojawia się desperackie pragnienie, aby wytropić morderców. I przykładnie ukarać… „Oko za oko. Krzywda za krzywdę. Ból za ból”. Rozpoczynając bezlitosne polowanie na zło, dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić.

Nie chcę dzielić tej książki na kategorię. Nie potrafię po kolei odnieść się do osobnych punktów. Będzie to przelana w całość gonitwa myśli, które błądzą po mojej głowie od kiedy odłożyłam Margo. 
Chaos. Zdecydowany chaos panował w tej książce. Wydarzenie goniło wydarzenie. Wdarłam się w smutny i bardzo szary świat, w którym panuje mnóstwo problemów. I jest Margo, która stara się iść dalej, napierać na ścianę. Od samego początku, będąc dzieckiem, zapomina co to dzieciństwo, nie zasługuje na to - jak uznała jej matka, odbierając Margo taką możliwość. 
Okładka książki dokładnie przedstawia umysły postaci w tej historii. Zmącone, splątane, nieposkromione. Nie czułam się zagubiona, autorka pisała tę opowieść dosadnie, trafiając do naszych myśli. Tak naprawdę w każdym kraju istnieje taka wioska, takie miasto, które umarło, chociaż ludzie chodzą po jego ulicach, ale są szarymi, pustymi i zniszczonymi duszami. Ta książka uświadomiła mi, że najprawdopodobniej nigdy nie poczuję tego, co czują ci, mieszkający daleko ode mnie.

"Nigdzie nie pasuję, więc wędruję z jednego miejsca w drugie w nadziei, że nikt mnie nie zauważy"
Każdy wydaje się być inny, niż wcześniej się tego spodziewamy. Nie myślałam, że matka Margo jest tak zła. Nie będę mówić co dokładnie zrobiła i jaka była, lecz to miasto ją zniszczyło. A ona zniszczyła Margo. Nikt nie zasłużył na taką matkę, która nie przejęła się losem własnego dziecka i traktowała je jak powietrze. Margo musiała czuć ogromną pustkę, ból i samotność. 
"Może i jest niepełnosprawny, ale niepełnosprawność nie jest nim".

Judah Grant, chłopak na wózku, który nieco zmienił życie Margo i dodał jej otuchy, a także wniósł nadzieję. Sądzę, że to on sprawił, że zaczęła się uśmiechać. Miał wiele do powiedzenia. Podobało mi się to, że autorka pokazała nam świat człowieka chorego i człowieka zdrowego i obydwoje byli równi. Jedno, choć z chorymi nogami, stało w miejscu i drugie, ze zdrowymi, nie mogło ruszyć dalej, zatrzymane w mieście duchów. 
Z każdym kolejnym rozdziałem dzieją się jakieś zbrodnie. Myślimy – okej, już wszystko rozumiem, a czasem dowiadujemy się nowych rzeczy i rozwiązanie jest zupełnie inne. To mnie zaskoczyło w autorce. Potrafiła świetnie manipulować umysłem czytelnika. 
Sama Margo wydaje się, że ma uczucia. Przeżywa, myśli, cierpi, kocha. Z drugiej strony to, co robi czasem pozostaje bez wyrzutów sumienia. Potrafi okazać się bezlitosna. Nie mogę więcej zdradzić. Jej zachowanie wzbudza we mnie lęk. 
Książka porusza bardzo ważny aspekt. Mianowicie relacje matki z dzieckiem. I nie chodzi jedynie o relację Margo z jej matką, ale i o poboczne wątki. Mają duże znaczenie. Historia jest zdecydowanie psycho.
Zakończenie zaskakuje, a także wiele uświadamia. Przeżyłam naprawdę dziwną przygodę z Margo i przez długi czas będę się nad tym zastanawiać. Co się stało w mieście Bone?

Tę książkę polecam z czystym sumieniem, bo wiem, że może wciągnąć prawie każdego. Nie jest to infantylny romans, który odrzuca. Wręcz przeciwnie. Otwiera nasz umysł, miesza myśli, zmusza nas do większego skupienia. 


Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu SQN

czwartek, stycznia 19, 2017

1 urodziny! Spóźnienie...



Matko, matko, matko... Co ze mnie za właściciel bloga? Zapomniałam o tak ważnej dacie. 13.12.2015 rok. Właśnie wtedy opublikowałam tutaj pierwszą swoją recenzję. Na początku nie był to Polecam GoodBook, a blog z Lifestylowymi postami. Przejęłam go od mojej dobrej koleżanki i skupiłam jedynie na książkach. Bardzo się cieszę z tego, jak dużo Was teraz jest i jak dużo się zmieniło.

Nie chcę robić kolejnego podsumowania. Robiłam to już w podsumowaniu roku, wspominałam o ważnych wydarzeniach. Może jedynie wspomnę o statystykach. Wzrosły bardzo dużo. Teraz jest mi trudno przywołać odpowiednią liczbę, ale zaszokowaliście mnie odwiedzinami. Ponad 100 obserwatorów dołączyło do nas wciągu roku. 

W czasie tego powstała także Fuzja Recenzentów Książek. Tam również się rozwijamy! Czekamy na Wasze komentarze i śledzenie nowych recenzji. Dołączajcie, dzielcie się opiniami. Przecież o to własnie chodzi. 

Dziękuję Wam wszystkim za odzew. Za to, że jesteście. To dla mnie ogromna przyjemność dzielić poglądami na temat książek, które stanowią ważną część w moim życiu. 

wtorek, stycznia 17, 2017

Celebrity Tag! Żeby nie wiało nudą.


Przychodzę do was z Celebrity tag z bloga Z książką w kieszeni. 
Mam nadzieję, że odpowiedzi Wam się spodobają.

1. Emma Watson - książka z piękną kiss-ass bohaterką.
Osobiście wydaje mi się, że może być to bohaterka Niezgodnej. Zdecydowanie widzę ją jako aktorkę z filmu, dlatego jest mi łatwiej wyobrażać, bo uwielbiam Shailene. Nie powiecie, że nie jest seksowna. 

2. Ryan Gosling  - książka z najgorętszym męskim bohaterem.
Nie lubię książki, z której pochodzi ten bohater, ale jego postać mi się podoba. Może nie do końca, lecz uważam go za gorącego. I tak, jest to Christian Grey. Oprócz tego uwielbiam Micheala Corleone – Ojciec Chrzestny. Może nie jest najpiękniej opisany w książce, jednakże ma coś w sobie, co przyciąga. 


3. Brangelina (Angelia Jolie i Brad Pitt) - książka z najlepszą parą. 
Będzie ciężko wybrać! Ale chyba... Jamie i Landon z Jesiennej miłości. Chociaż mam też sentyment do Daniela Sempre i Bei z Cienia Wiatru. No cóż, jednak pierwsza para wygrywa. Oni są zdecydowani najlepsi. Gorąco polecam tę książkę każdemu.
Swoją drogą Brangelina na zawsze pozostanie w moim sercu jako nietykalni i zakochani w sobie.

Znalezione obrazy dla zapytania jesienna miłość

4. Shailene Woodley - niedawno odkryty autor, którego uwielbiasz.
Może nie "uwielbiam", ale podoba mi się seria Darów Anioła. Autorka prowadzi świetną historię. Dlatego jestem zawiedziona, że tak późno na to natrafiłam, wcześniej nie za bardzo miałam możliwość, by przeczytać Dary.

Znalezione obrazy dla zapytania miasto kości

5. Josh Hutcherson - ulubiona krótka książka.
Jesienna miłość. Zdecydowanie tak. Wciąga do samego końca. Nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam w kilka godzin. Ta książka znalazła miejsce w moim sercu. Historia przedstawiona przed Sparksa jest piękna i realna.

6. Dwayne Johnson - ulubiona gruba książka.
Cień wiatru – chyba każdy, kto jest dłużej na tym blogu, wie już jaka jest moja ulubiona książka. Właśnie ta. Gruba, wciągająca, piękna. Polecam ją każdemu, kolejny raz, ale nie mogę się powstrzymać. Zawładnęła mną. Żaden After, czy Grey nigdy nie będą tak dobre, jak Cień Wiatru.

7. Leonardo DiCaprio - książka z najsmutniejszą śmiercią.
Chyba znowu muszę podać... sama nie wiem. Jesienna miłość, Gwiazd Naszych wina? Wszystkie książki, w których bohater umiera, przeżywam bardzo mocno. Nie jestem w stanie wybrać. 

8. Kristen Stewart - najnudniejsza książka.
Nie podoba mi się aluzja do tego, że Kristen Stewart jest nudną aktorką, ponieważ w Zmierzchu właśnie taką bohaterkę miała zagrać. Taka dygresja, ponieważ Stewart jest jedną z moich ulubionych aktorek.
Najnudniejszą książką było Losing Hope, które jest o niczym. Książka nie mająca żadnego sensu. Przy After  czułam się bardziej wciągnięta, niż przy tym.

9. Ian Somerhalder i jego kot - najsłodsza książka.
Nie wiem, czy taką pamiętam. Chociaż niektóre książki Nory Roberts są bardzo słodkie i romantyczne, lubię je czytać, gdy nie mam nic innego pod ręką.

10. Jennifer Lawrence - idealna książka bądź seria.
Idealna książka? Cień Wiatru, bez dwóch zdań. Natomiast idealną serią dla mnie będzie Ania z Zielonego Wzgórza, chyba na zawsze.

To tyle jeśli chodzi o tag. Nie będę nikogo nominować. Jeśli ktoś chce, niech odpowie na te pytania. Całkiem dobrze się bawiłam. Lubię Tagi. Dzięki temu możecie poznać mnie bardziej. 

piątek, stycznia 13, 2017

Ja Diablica na bis. [Recenzja]

O tej książce pisałam już recenzje. Jednakże po miesiącach na nowo sięgnęłam po tę pozycję i uznałam, że muszę dodać filmik. Teraz taki mały "vlogowy" powrót. Nie wiadomo, czy będę nagrywać. Nie lubię robić tego telefonem, a nie mam innej możliwości. No nic.
Zapraszam!


- Latanie... jest jak pierwsza miłość. Jak zakochanie. Nie umiałem znaleźć porównania, dopóki cię nie spotkałem.
- Jeśli uważasz, że w gabinecie Lucyfera zedrę z ciebie garnitur, to się mylisz - oświadczyłam, a on zrobił minę zbitego psa. - A może chociaż same spodnie? - zaproponował nieśmiało. Spojrzałam na niego ostro. - Zboczeniec... - Ty zaczęłaś. - Uśmiechnął się od ucha do ucha.
CZYTALIŚCIE? CO UWAŻACIE? NAPISZCIE MI SWOJĄ OPINIĘ.

środa, stycznia 11, 2017

Angielskie wieści, czyli przegląd prasy. [ENGLISH MATTERS]


Dotarła do mnie ta cudowna gazeta. Jestem ogromnie szczęśliwa, że mam ją w rękach, ponieważ wiele dobrych opinii słyszałam o English Matters. I co? I będę polecać!


Z English Matters możemy dowiedzieć się bardzo wiele. Czułam się jakbym na chwilę wylądowała na zatłoczonej ulicy w Anglii, czytając najnowsze wiadomości. Podoba mi się to, że artykuły nie są nudne, a wręcz zachęcają do dalszego czytania.




Na dodatek wszystko ułatwiają słówka podane przy tekście. Nie musimy zerkać do słowniczka, szukać translatora. Wszystko mamy pod ręka. Na dodatek dane słowa są podkreślone, abyśmy mogli je łatwiej znaleźć. Od razu wygodniej się czyta, więcej rozumiałam, bo zerkałam jedynie kątem oka na słówka obok i wiedziałam, co autor artykułu miał na myśli.

Zdecydowanie w połowie czytania English Matters poczułam się zmotywowana do działania. Miałam wrażenie, że wiele mogę. Nie wiem dlaczego. To był nagły przypływ energii, weny, zdecydowania, że język angielski wcale nie musi być przeszkodą na mojej drodze. Może być barierą, którą przeskoczę. I wy też możecie to zrobić. 

Naprawdę, jeśli macie możliwość kupienia English Matters – zróbcie to. Wydawnictwo tej gazety ma do dyspozycji jeszcze inne języki. Niekoniecznie akurat angielski. Polecam zapoznać się z tym, bo to ułatwia bardzo wiele. 

Ogromnie dziękuję za chęć współpracy wydawnictwu:
Znalezione obrazy dla zapytania wydawnictwo colorful media

środa, stycznia 04, 2017

Donikąd. Czyli gdzie? [Recenzja]

Znalezione obrazy dla zapytania donikąd ksiązka
Tytuł: Donikąd.Autor: Konrad Czerski.
Opis: Egocentryczny i wyalienowany Bruno Werner dorasta w świecie, który nazywa papierowym labiryntem. Po śmierci rodziców postanawia napisać swoją pierwszą powieść. W tym czasie natrafia na poruszającą książkę niejakiego Daremo Inaia. Poszukiwania autora widmo nie przynoszą efektów. Bruno Werner jednakże z niesłabnącą fascynacją towarzyszy głównemu bohaterowi zagadkowego tekstu w jego wędrówce po retroświecie przyszłości.

Z wątkami narratora i Daremo Inaia przeplata się także pełna sekretów opowieść o Sophie Kavan, współczesnej eremitce, która – zanurzona w modlitwie kontemplacyjnej – żyje w centrum Manhattanu. Trzy, splątane ze sobą historie zmierzają do wspólnego finału (czy raczej początku).

Donikąd to szkatułkowa powieść egzystencjalna. Jej pełna zwrotów akcja rozpięta jest pomiędzy Nowym Jorkiem lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku a współczesnym, ale fikcyjnym Wrocławiem, zahaczając o zanurzoną w bezczasie krainę Gen’ei. Oprócz pytania o kierunek, w którym zmierza człowiek, powieść ta dotyka jednocześnie zagadki istnienia jako takiego.
Pierwsze wrażenie
Kilka wątków wprowadza trochę chaosu. Na początku miałam poczucie, ze czytam coś bardzo szalonego i dziwnego. Przez kilka rozdziałów trudno było mi się przebić, lecz później to wszystko się wyklarowało. Chaos był zamierzonym celem autora.

Styl pisania
Akcja trwa w trzech różnych miejscach, jednak w miarę czytania zaczyna być spójna, ponieważ wydarzenia łączą się ze sobą. Bohaterowie również. Każda opowieść jest na pozór inna, ale w końcu znajdujemy cechy wspólne. 
Podoba mi się styl pisania autora – perspektywa pierwszoosobowa. Duży plus. Akcja jest dość wartka, pisana w czasie teraźniejszym. To mi naprawdę odpowiadało i coraz lepiej czytało mi się Donikąd. Między dialogami a opisami, występowała znaczna równowaga. 

Zaciekawienie
W miarę czytania, fascynacja potęguje się. Najpierw mało rozumiałam, niektóre szczegóły były... dość dziwne. Jednakże autor wprowadza wiele zaskakujących elementów, składania do zastanowienia się nad pewnymi faktami, nad własnym życiem i postępowaniem. Sprawia, że po przeczytaniu książki, powinniśmy postawić sobie pytania: dokąd zmierzamy, jaki jest najważniejszy cel naszego życia. 

Kreowanie bohaterów
Główny bohater jest zagubiony, nie potrafi znaleźć swojego miejsca w życiu po stracie rodziców. Próbuje pisać, lecz dochodzi do wniosku, że po wielu próbach nie jest to zajęcie dla niego. Książka pokazuje nam wahania między różnymi decyzjami. Uświadamia nam, że tylko my mamy władze nad własnym losem i musimy wybrać cel, do którego chcemy dążyć, inaczej będziemy szli donikąd. 
Bohater pozwala toczyć się życiu. Spotyka to co jest najważniejsze – miłość. Czerpie z niej siły do dalszej drogi i nie jest to już droga "donikąd".

Podsumowując
Polecam tę książkę do rozważnego i spokojnego przeczytania. Skłania ona do rozmyśleń, do zastanowienia się i przeanalizowania naszego życia, kolejnych kroków. Mam nadzieję, że wam się spodoba. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Oficynka.

niedziela, stycznia 01, 2017

Wyniki konkursu!

Pierwszy raz robiłam konkurs na blogu. Cieszę się, że tak wielu chętnych wzięło w nim udział. Niestety nagroda czeka tylko na jedną osobę.

Za pomocą strony losowe.pl udało mi się wyłonić zwycięzce. Każdy komentarz miał numer od 1-18 według kolei ich dodania.


Gratuluję! 
Na odpowiedź czekam 3 dni. Potem nagroda przechodzi do kolejnej osoby.

sobota, stycznia 28, 2017

"Co za głupia książka" Gwiazd Naszych Wina. [Recenzja]


Tytuł: Gwiazd Naszych Wina.
Autor: John Green.
Opis: Hazel choruje na raka i mimo cudownej terapii dającej perspektywę kilku lat więcej, wydaje się, że ostatni rozdział jej życia został spisany już podczas stawiania diagnozy. Lecz gdy na spotkaniu grupy wsparcia bohaterka powieści poznaje niezwykłego młodzieńca Augustusa Watersa, następuje nagły zwrot akcji i okazuje się, że jej historia być może zostanie napisana całkowicie na nowo.

Gwiazd Naszych Wina.
Bardzo często krytykowana, obrzucana błotem. Dlaczego? Dla mnie ta książka od pierwszych stron niosła przesłanie. Autor zdecydował się na niebanalną fabułę, opisując chorobę młodej dziewczyny. Czy Gwiazd Naszych Wina jest krytykowana tylko dlatego, że napisał ją John Green, a ona stała się popularną książką dla młodzieży. A dla kogo miałaby być, skoro odnosi się do środowiska nastolatków? Oczywiście, mogą przeczytać to też dorośli ludzie i sądzę, że tez im się spodoba historia Hazel Grace.

Green manipuluje nami. Myślimy, że to Hazel będzie najbardziej poszkodowaną osobą w książce. Spodziewamy się najgorszego scenariusza, a kiedy przychodzi punkt kulminacyjny… akcja zmienia kierunek. Byłam oczarowana wątkami, które wprowadził John Green. Zadbał o to, by czytelnik mógł sobie wszystko wyobrazić i wciągnąć się na tyle mocno, żeby nie odłożyć książki przez kilka dobrych godzin. Ze mną tak było. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej.

Augustus Waters, ważna postać w życiu Hazel. Stał się dużym motywatorem, ogromną inspiracja i nadzieją dla bohaterki. Nie opuszczał jej. Ha! On spełnił jej największe marzenie i podarował coś, co nie każdy mógł zrobić. Augustus Waters pokochał Hazel Grace. Okay? Okay.


Nie chciałabym za wiele zdradzać z fabuły. Nie na tym to polega. Jednak moje serce należy do tej książki i muszę ją chwalić na wszelkie sposoby. Chcę, byście po nią sięgnęli i sami przekonali się, czy warto.
Zakończenie zaskakuje. Nie tego się spodziewałam i równocześnie czuję niedosyt. Ale przecież nie napiszę do autora, jak Hazel Grace, i nie poproszę o dokończenie historii tak jakbym chciała.

Gwiazd Naszych Wina otwiera nam oczy, postrzegamy trochę więcej. Warto ją przeczytać.

środa, stycznia 25, 2017

Chaos i milion myśli. Margo [Recenzja]


Tytuł: Margo.
Autor: Fisher Tarryn
Opis: W Bone jest dom.
W domu mieszka dziewczyna.
W dziewczynie mieszka ciemność…

Margo nie jest jak inne nastolatki. Żyje w ponurym miasteczku Bone, które przejezdni omijają szerokim łukiem. Swój dom nazywa „pożeraczem”. Jej cierpiąca na depresję matka nie odzywa się do niej i traktuje niczym służącą.
Dziewczyna trzyma się na uboczu, dni spędza w samotności. Wszystko nieoczekiwanie się zmienia, kiedy poznaje Judah – starszego chłopaka z sąsiedztwa. Sparaliżowany, na wózku inwalidzkim, odkrywa przed Margo świat, jakiego dotąd nie znała.
Kiedy w okolicy ginie siedmioletnia dziewczynka, dwójka osobliwych przyjaciół rozpoczyna prywatne śledztwo. W głowie Margo pojawia się desperackie pragnienie, aby wytropić morderców. I przykładnie ukarać… „Oko za oko. Krzywda za krzywdę. Ból za ból”. Rozpoczynając bezlitosne polowanie na zło, dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić.

Nie chcę dzielić tej książki na kategorię. Nie potrafię po kolei odnieść się do osobnych punktów. Będzie to przelana w całość gonitwa myśli, które błądzą po mojej głowie od kiedy odłożyłam Margo. 
Chaos. Zdecydowany chaos panował w tej książce. Wydarzenie goniło wydarzenie. Wdarłam się w smutny i bardzo szary świat, w którym panuje mnóstwo problemów. I jest Margo, która stara się iść dalej, napierać na ścianę. Od samego początku, będąc dzieckiem, zapomina co to dzieciństwo, nie zasługuje na to - jak uznała jej matka, odbierając Margo taką możliwość. 
Okładka książki dokładnie przedstawia umysły postaci w tej historii. Zmącone, splątane, nieposkromione. Nie czułam się zagubiona, autorka pisała tę opowieść dosadnie, trafiając do naszych myśli. Tak naprawdę w każdym kraju istnieje taka wioska, takie miasto, które umarło, chociaż ludzie chodzą po jego ulicach, ale są szarymi, pustymi i zniszczonymi duszami. Ta książka uświadomiła mi, że najprawdopodobniej nigdy nie poczuję tego, co czują ci, mieszkający daleko ode mnie.

"Nigdzie nie pasuję, więc wędruję z jednego miejsca w drugie w nadziei, że nikt mnie nie zauważy"
Każdy wydaje się być inny, niż wcześniej się tego spodziewamy. Nie myślałam, że matka Margo jest tak zła. Nie będę mówić co dokładnie zrobiła i jaka była, lecz to miasto ją zniszczyło. A ona zniszczyła Margo. Nikt nie zasłużył na taką matkę, która nie przejęła się losem własnego dziecka i traktowała je jak powietrze. Margo musiała czuć ogromną pustkę, ból i samotność. 
"Może i jest niepełnosprawny, ale niepełnosprawność nie jest nim".

Judah Grant, chłopak na wózku, który nieco zmienił życie Margo i dodał jej otuchy, a także wniósł nadzieję. Sądzę, że to on sprawił, że zaczęła się uśmiechać. Miał wiele do powiedzenia. Podobało mi się to, że autorka pokazała nam świat człowieka chorego i człowieka zdrowego i obydwoje byli równi. Jedno, choć z chorymi nogami, stało w miejscu i drugie, ze zdrowymi, nie mogło ruszyć dalej, zatrzymane w mieście duchów. 
Z każdym kolejnym rozdziałem dzieją się jakieś zbrodnie. Myślimy – okej, już wszystko rozumiem, a czasem dowiadujemy się nowych rzeczy i rozwiązanie jest zupełnie inne. To mnie zaskoczyło w autorce. Potrafiła świetnie manipulować umysłem czytelnika. 
Sama Margo wydaje się, że ma uczucia. Przeżywa, myśli, cierpi, kocha. Z drugiej strony to, co robi czasem pozostaje bez wyrzutów sumienia. Potrafi okazać się bezlitosna. Nie mogę więcej zdradzić. Jej zachowanie wzbudza we mnie lęk. 
Książka porusza bardzo ważny aspekt. Mianowicie relacje matki z dzieckiem. I nie chodzi jedynie o relację Margo z jej matką, ale i o poboczne wątki. Mają duże znaczenie. Historia jest zdecydowanie psycho.
Zakończenie zaskakuje, a także wiele uświadamia. Przeżyłam naprawdę dziwną przygodę z Margo i przez długi czas będę się nad tym zastanawiać. Co się stało w mieście Bone?

Tę książkę polecam z czystym sumieniem, bo wiem, że może wciągnąć prawie każdego. Nie jest to infantylny romans, który odrzuca. Wręcz przeciwnie. Otwiera nasz umysł, miesza myśli, zmusza nas do większego skupienia. 


Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu SQN

czwartek, stycznia 19, 2017

1 urodziny! Spóźnienie...



Matko, matko, matko... Co ze mnie za właściciel bloga? Zapomniałam o tak ważnej dacie. 13.12.2015 rok. Właśnie wtedy opublikowałam tutaj pierwszą swoją recenzję. Na początku nie był to Polecam GoodBook, a blog z Lifestylowymi postami. Przejęłam go od mojej dobrej koleżanki i skupiłam jedynie na książkach. Bardzo się cieszę z tego, jak dużo Was teraz jest i jak dużo się zmieniło.

Nie chcę robić kolejnego podsumowania. Robiłam to już w podsumowaniu roku, wspominałam o ważnych wydarzeniach. Może jedynie wspomnę o statystykach. Wzrosły bardzo dużo. Teraz jest mi trudno przywołać odpowiednią liczbę, ale zaszokowaliście mnie odwiedzinami. Ponad 100 obserwatorów dołączyło do nas wciągu roku. 

W czasie tego powstała także Fuzja Recenzentów Książek. Tam również się rozwijamy! Czekamy na Wasze komentarze i śledzenie nowych recenzji. Dołączajcie, dzielcie się opiniami. Przecież o to własnie chodzi. 

Dziękuję Wam wszystkim za odzew. Za to, że jesteście. To dla mnie ogromna przyjemność dzielić poglądami na temat książek, które stanowią ważną część w moim życiu. 

wtorek, stycznia 17, 2017

Celebrity Tag! Żeby nie wiało nudą.


Przychodzę do was z Celebrity tag z bloga Z książką w kieszeni. 
Mam nadzieję, że odpowiedzi Wam się spodobają.

1. Emma Watson - książka z piękną kiss-ass bohaterką.
Osobiście wydaje mi się, że może być to bohaterka Niezgodnej. Zdecydowanie widzę ją jako aktorkę z filmu, dlatego jest mi łatwiej wyobrażać, bo uwielbiam Shailene. Nie powiecie, że nie jest seksowna. 

2. Ryan Gosling  - książka z najgorętszym męskim bohaterem.
Nie lubię książki, z której pochodzi ten bohater, ale jego postać mi się podoba. Może nie do końca, lecz uważam go za gorącego. I tak, jest to Christian Grey. Oprócz tego uwielbiam Micheala Corleone – Ojciec Chrzestny. Może nie jest najpiękniej opisany w książce, jednakże ma coś w sobie, co przyciąga. 


3. Brangelina (Angelia Jolie i Brad Pitt) - książka z najlepszą parą. 
Będzie ciężko wybrać! Ale chyba... Jamie i Landon z Jesiennej miłości. Chociaż mam też sentyment do Daniela Sempre i Bei z Cienia Wiatru. No cóż, jednak pierwsza para wygrywa. Oni są zdecydowani najlepsi. Gorąco polecam tę książkę każdemu.
Swoją drogą Brangelina na zawsze pozostanie w moim sercu jako nietykalni i zakochani w sobie.

Znalezione obrazy dla zapytania jesienna miłość

4. Shailene Woodley - niedawno odkryty autor, którego uwielbiasz.
Może nie "uwielbiam", ale podoba mi się seria Darów Anioła. Autorka prowadzi świetną historię. Dlatego jestem zawiedziona, że tak późno na to natrafiłam, wcześniej nie za bardzo miałam możliwość, by przeczytać Dary.

Znalezione obrazy dla zapytania miasto kości

5. Josh Hutcherson - ulubiona krótka książka.
Jesienna miłość. Zdecydowanie tak. Wciąga do samego końca. Nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam w kilka godzin. Ta książka znalazła miejsce w moim sercu. Historia przedstawiona przed Sparksa jest piękna i realna.

6. Dwayne Johnson - ulubiona gruba książka.
Cień wiatru – chyba każdy, kto jest dłużej na tym blogu, wie już jaka jest moja ulubiona książka. Właśnie ta. Gruba, wciągająca, piękna. Polecam ją każdemu, kolejny raz, ale nie mogę się powstrzymać. Zawładnęła mną. Żaden After, czy Grey nigdy nie będą tak dobre, jak Cień Wiatru.

7. Leonardo DiCaprio - książka z najsmutniejszą śmiercią.
Chyba znowu muszę podać... sama nie wiem. Jesienna miłość, Gwiazd Naszych wina? Wszystkie książki, w których bohater umiera, przeżywam bardzo mocno. Nie jestem w stanie wybrać. 

8. Kristen Stewart - najnudniejsza książka.
Nie podoba mi się aluzja do tego, że Kristen Stewart jest nudną aktorką, ponieważ w Zmierzchu właśnie taką bohaterkę miała zagrać. Taka dygresja, ponieważ Stewart jest jedną z moich ulubionych aktorek.
Najnudniejszą książką było Losing Hope, które jest o niczym. Książka nie mająca żadnego sensu. Przy After  czułam się bardziej wciągnięta, niż przy tym.

9. Ian Somerhalder i jego kot - najsłodsza książka.
Nie wiem, czy taką pamiętam. Chociaż niektóre książki Nory Roberts są bardzo słodkie i romantyczne, lubię je czytać, gdy nie mam nic innego pod ręką.

10. Jennifer Lawrence - idealna książka bądź seria.
Idealna książka? Cień Wiatru, bez dwóch zdań. Natomiast idealną serią dla mnie będzie Ania z Zielonego Wzgórza, chyba na zawsze.

To tyle jeśli chodzi o tag. Nie będę nikogo nominować. Jeśli ktoś chce, niech odpowie na te pytania. Całkiem dobrze się bawiłam. Lubię Tagi. Dzięki temu możecie poznać mnie bardziej. 

piątek, stycznia 13, 2017

Ja Diablica na bis. [Recenzja]

O tej książce pisałam już recenzje. Jednakże po miesiącach na nowo sięgnęłam po tę pozycję i uznałam, że muszę dodać filmik. Teraz taki mały "vlogowy" powrót. Nie wiadomo, czy będę nagrywać. Nie lubię robić tego telefonem, a nie mam innej możliwości. No nic.
Zapraszam!


- Latanie... jest jak pierwsza miłość. Jak zakochanie. Nie umiałem znaleźć porównania, dopóki cię nie spotkałem.
- Jeśli uważasz, że w gabinecie Lucyfera zedrę z ciebie garnitur, to się mylisz - oświadczyłam, a on zrobił minę zbitego psa. - A może chociaż same spodnie? - zaproponował nieśmiało. Spojrzałam na niego ostro. - Zboczeniec... - Ty zaczęłaś. - Uśmiechnął się od ucha do ucha.
CZYTALIŚCIE? CO UWAŻACIE? NAPISZCIE MI SWOJĄ OPINIĘ.

środa, stycznia 11, 2017

Angielskie wieści, czyli przegląd prasy. [ENGLISH MATTERS]


Dotarła do mnie ta cudowna gazeta. Jestem ogromnie szczęśliwa, że mam ją w rękach, ponieważ wiele dobrych opinii słyszałam o English Matters. I co? I będę polecać!


Z English Matters możemy dowiedzieć się bardzo wiele. Czułam się jakbym na chwilę wylądowała na zatłoczonej ulicy w Anglii, czytając najnowsze wiadomości. Podoba mi się to, że artykuły nie są nudne, a wręcz zachęcają do dalszego czytania.




Na dodatek wszystko ułatwiają słówka podane przy tekście. Nie musimy zerkać do słowniczka, szukać translatora. Wszystko mamy pod ręka. Na dodatek dane słowa są podkreślone, abyśmy mogli je łatwiej znaleźć. Od razu wygodniej się czyta, więcej rozumiałam, bo zerkałam jedynie kątem oka na słówka obok i wiedziałam, co autor artykułu miał na myśli.

Zdecydowanie w połowie czytania English Matters poczułam się zmotywowana do działania. Miałam wrażenie, że wiele mogę. Nie wiem dlaczego. To był nagły przypływ energii, weny, zdecydowania, że język angielski wcale nie musi być przeszkodą na mojej drodze. Może być barierą, którą przeskoczę. I wy też możecie to zrobić. 

Naprawdę, jeśli macie możliwość kupienia English Matters – zróbcie to. Wydawnictwo tej gazety ma do dyspozycji jeszcze inne języki. Niekoniecznie akurat angielski. Polecam zapoznać się z tym, bo to ułatwia bardzo wiele. 

Ogromnie dziękuję za chęć współpracy wydawnictwu:
Znalezione obrazy dla zapytania wydawnictwo colorful media

środa, stycznia 04, 2017

Donikąd. Czyli gdzie? [Recenzja]

Znalezione obrazy dla zapytania donikąd ksiązka
Tytuł: Donikąd.Autor: Konrad Czerski.
Opis: Egocentryczny i wyalienowany Bruno Werner dorasta w świecie, który nazywa papierowym labiryntem. Po śmierci rodziców postanawia napisać swoją pierwszą powieść. W tym czasie natrafia na poruszającą książkę niejakiego Daremo Inaia. Poszukiwania autora widmo nie przynoszą efektów. Bruno Werner jednakże z niesłabnącą fascynacją towarzyszy głównemu bohaterowi zagadkowego tekstu w jego wędrówce po retroświecie przyszłości.

Z wątkami narratora i Daremo Inaia przeplata się także pełna sekretów opowieść o Sophie Kavan, współczesnej eremitce, która – zanurzona w modlitwie kontemplacyjnej – żyje w centrum Manhattanu. Trzy, splątane ze sobą historie zmierzają do wspólnego finału (czy raczej początku).

Donikąd to szkatułkowa powieść egzystencjalna. Jej pełna zwrotów akcja rozpięta jest pomiędzy Nowym Jorkiem lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku a współczesnym, ale fikcyjnym Wrocławiem, zahaczając o zanurzoną w bezczasie krainę Gen’ei. Oprócz pytania o kierunek, w którym zmierza człowiek, powieść ta dotyka jednocześnie zagadki istnienia jako takiego.
Pierwsze wrażenie
Kilka wątków wprowadza trochę chaosu. Na początku miałam poczucie, ze czytam coś bardzo szalonego i dziwnego. Przez kilka rozdziałów trudno było mi się przebić, lecz później to wszystko się wyklarowało. Chaos był zamierzonym celem autora.

Styl pisania
Akcja trwa w trzech różnych miejscach, jednak w miarę czytania zaczyna być spójna, ponieważ wydarzenia łączą się ze sobą. Bohaterowie również. Każda opowieść jest na pozór inna, ale w końcu znajdujemy cechy wspólne. 
Podoba mi się styl pisania autora – perspektywa pierwszoosobowa. Duży plus. Akcja jest dość wartka, pisana w czasie teraźniejszym. To mi naprawdę odpowiadało i coraz lepiej czytało mi się Donikąd. Między dialogami a opisami, występowała znaczna równowaga. 

Zaciekawienie
W miarę czytania, fascynacja potęguje się. Najpierw mało rozumiałam, niektóre szczegóły były... dość dziwne. Jednakże autor wprowadza wiele zaskakujących elementów, składania do zastanowienia się nad pewnymi faktami, nad własnym życiem i postępowaniem. Sprawia, że po przeczytaniu książki, powinniśmy postawić sobie pytania: dokąd zmierzamy, jaki jest najważniejszy cel naszego życia. 

Kreowanie bohaterów
Główny bohater jest zagubiony, nie potrafi znaleźć swojego miejsca w życiu po stracie rodziców. Próbuje pisać, lecz dochodzi do wniosku, że po wielu próbach nie jest to zajęcie dla niego. Książka pokazuje nam wahania między różnymi decyzjami. Uświadamia nam, że tylko my mamy władze nad własnym losem i musimy wybrać cel, do którego chcemy dążyć, inaczej będziemy szli donikąd. 
Bohater pozwala toczyć się życiu. Spotyka to co jest najważniejsze – miłość. Czerpie z niej siły do dalszej drogi i nie jest to już droga "donikąd".

Podsumowując
Polecam tę książkę do rozważnego i spokojnego przeczytania. Skłania ona do rozmyśleń, do zastanowienia się i przeanalizowania naszego życia, kolejnych kroków. Mam nadzieję, że wam się spodoba. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Oficynka.

niedziela, stycznia 01, 2017

Wyniki konkursu!

Pierwszy raz robiłam konkurs na blogu. Cieszę się, że tak wielu chętnych wzięło w nim udział. Niestety nagroda czeka tylko na jedną osobę.

Za pomocą strony losowe.pl udało mi się wyłonić zwycięzce. Każdy komentarz miał numer od 1-18 według kolei ich dodania.


Gratuluję! 
Na odpowiedź czekam 3 dni. Potem nagroda przechodzi do kolejnej osoby.