Za zamkniętymi drzwiami [recenzja]

Autor: B. A. Paris

Opis: Wszyscy znamy takie pary jak Jack i Grace: on jest przystojny i bogaty, ona czarująca i elegancka. Chciałoby się poznać Grace nieco lepiej, ale to niełatwe, bo Jack i Grace są nierozłączni. Niektórzy nazwaliby to prawdziwą miłością. 

Wyobraź sobie uroczystą kolację w ich idealnym domu, miłą konwersację, kolejne kieliszki dobrego wina. Oboje wydają się w swoim żywiole. Przyjaciele Grace chcieliby zrewanżować się lunchem w przyszłym tygodniu. Ona chętnie przyjęłaby zaproszenie, ale wie, że nigdy z nimi nie wyjdzie. Ktoś mógłby spytać, dlaczego Grace nigdy nie odbiera telefonów, nie wychodzi z domu, a nawet nie pracuje. I jak to możliwe, że gotując tak wymyślne potrawy, w ogóle nie tyje? I dlaczego w oknach sypialni są kraty? Doskonałe małżeństwo czy perfekcyjne kłamstwo?

~nic nie pozbawia nas sił równie skutecznie jak strach.~

Kolejny thriller w moich rękach, jestem w szoku. Jednak decyzji nie żałuję, a o książce rozmyślałam dobre dwa dni. 

Poznajemy życie idealnego małżeństwa. Jack i Grace. Para perfekcyjna, dogadująca się w każdej sprawie. Ich znajomi chcieliby brać z nich przykład. Nikt nie nabiera podejrzeń, kiedy Grace twierdzi, że czuje się świetnie bez pracy i zajęcia. Zajmuje się tylko domem i jest szczęśliwa. Czy to prawda? Co kryje się za zamkniętymi drzwiami?

Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, bo byłam przekonana, że owszem, powieść będzie opowiadać o chorym małżeństwie, w którym są tajemnice. Myślałam, że mąż będzie psychiczny, ale nie z takiego powodu, o jakim się dowiedziałam...

Dużą rolę w książce odgrywa siostra Grace – Millie, która jest chora na zespół Downa. Jako ona sama nie występuje aż tak często, ale akcja kręci się wokół niej i dużo się o niej mówi. Jack wydawał mi się na początku postacią dziwną, specyficzną, lecz miałam wrażenie, że mimo to go polubię. Po tym czego się dowiedziałam... Zmieniłam zdanie. Czytałam tę powieść bez tchu. Nie liczył się czas, obowiązki. Fabuła wciągnęła mnie na dobre i nie pozwoliła myśleć o niczym innym. Opiera się na idealnym kłamstwie, które dopracował Jack. On nie uznaje przegranych spraw i pomyłek. Przewidział każdy ruch Grace i zabezpieczył się na różne wypadki. Mimo to ona się nie podda. Współczułam jej wielokrotnie i sama zastanawiałam się, co zrobiłabym w jej sytuacji. Jak spędzałabym dni, by nie załamać się ostatecznie. Grace dała radę, bo bardzo dużo myślała o Millie. Millie była dla niej siłą.

Psychiczna, dziwna, ale... dlaczego nie miałaby być prawdziwa? Ta powieść uświadomiła mi, że takie rzeczy mogą się dziać, nawet u sąsiadów, a ja nie będę o tym wiedzieć. Nie możemy zakładać, że takie małżeństwa i relacje nie istnieją. Logiczne, że się o nich nie mówi, bo są tajemnicą utrzymywaną przez psychopatów pokroju Jacka. 

Ta książka wywarła na mnie duże wrażenie. Mimo że nie była idealna, ale to fabuła i emocje, jakie mi przekazała liczyły się najbardziej. Zainspirowała mnie do czegoś nowego, do tego, bym coś napisała, stworzyła. Może mi się uda.

W tym momencie zostawiam Was z decyzją, czy chcielibyśmy przekonać się o tej książce. Uważam, że warto i bardzo Was zachęcam. 

5/5